"Stigmata" Beatrix Gurian

Autor: Beatrix Gurian
Tytuł oryginalny: Stigmata. Nichts bleibt verbogen
Wydawnictwo Muza SA
Data wydania: 21 października 2015
Liczba stron: 382
Kategoria: young adult, literatura młodzieżowa, thriller 
Moja ocena: 10/10

Prawda wyjdzie na jaw.

Napisać literaturę grozy dla młodzieży to nie lada wyczyn. Trzeba uważać, by nie przesadzić z obrazami horroru, by zacząć na tyle interesująco, aby zaintrygować czytelnika już od pierwszej strony. Beatrix Gurian napisała taką właśnie powieść. Powieść z gatunku young adult, z wątkiem kryminalnym, a wszystko to podsyca iskra grozy, jaka towarzyszy thrillerom. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego połączenia, które w przypadku „Stigmaty” udało się perfekcyjnie.

„Trzeba zdobyć się na odwagę i zostawić cienie przeszłości za sobą, patrzeć w przód, przed siebie.”

Emma pewnego dnia dostaje przykrą wiadomość – jej mama miała wypadek samochodowy. Co prawda ciała nie znaleziono, no ale gdzie mogłaby być? Poszukiwania trwają, a Emma jest pewna, że jezioro, do którego spadł samochód pochłonęło jej mamę. Pewnego dnia dostaje tajemniczą przesyłkę. Ktoś każe jej wybrać się na obóz, bo tam ma poznać morderców swojej mamy. Mimo obaw Emma udaje się na obóz do zamku w górach. Tam poznaje innych uczestników obozu –Sophię, Toma i Philippa, oraz opiekunów – Beckera, Nicolettę i Sebastiana. Czy wśród nich kryje się zabójca? Czy to pułapka? Emma zostaje wciągnięta w niebezpieczną grę. Musi rozwiązać zagadkę zanim będzie za późno.

Bardzo jestem zadowolona z lektury. „Stigmata” wprowadza czytelnika w zupełną tajemnicę. Do końca nie zdajemy sobie sprawy, jakie jest rozwiązanie tej zagadki. Książka jest wprost przesycona tajemnicą. Nie ma takiej strony, na której nie mamy do czynienia z niewiadomym. Nagłe, niespodziewane zwroty akcji tylko podsycają naszą ciekawość.

„Życie to umieranie. I właśnie ciąg małych śmierci nadaje życiu sens.”

Książki nie da się przestać czytać. Gdy już tylko zaczniemy, gdy przeczytamy pierwszy rozdział, wciąga nas wir, który sprawia, że nie jesteśmy w stanie odłożyć „Stigmaty”. A nawet jest to zakazane. Dążenie do rozwiązania zagadki, odkrycia tajemnicy jest silniejsze od nas. Na bok trzeba odstawić inne czynności, bo „Stigmata” pochłonie nas do cna. Taka właśnie powinna być dobra książka – powinna zawładnąć czytelnikiem, pochłonąć jego wszystkie myśli, sprawić, że straci kontakt z rzeczywistością i przeniesie się do innego świata, do świata fabuły.

Gurian wprowadza nas w klimat powieści, która przyprawa nas o gęsią skórkę. Połączenie powieści young adult z thrillerem i wątkiem kryminalnym to nowość na rynku literatury. Coś czego brakuje. Pomysł autorki na fabułę jest idealny, ale też bardzo ryzykowny. Wiemy jak trudno jest stworzyć powieść, w której na pierwszym planie mamy tajemnicę. Nie wolno zdradzać za dużo faktów, nie wolno przesadzić, a autorce udało się idealnie wpasować w klimat. Mamy tajemnicę, która do samego końca nie zostaje zdradzona. A zdjęcia zamieszczone w książce wręcz sprawiają, że czytelnik jest jak zahipnotyzowany – są tak przerażające, tak straszne, tak bardzo budzą grozę i napięcie, że nie jesteśmy w stanie oderwać od nich oczu. To bardzo miłe, ale zarazem napawające o gęsią skórkę uczucie.

„Ale duchy kryją się nie w domach, tylko w rodzinach. I człowiek zabiera je ze sobą, dokądkolwiek by się wyniósł.”

W „Stigmacie” jednocześnie poznajemy fakty z przeszłości i śledzimy teraźniejsze wydarzenia. To bardzo trudny trik w literaturze. Niektórzy pomyślą, że książka jest z tych „skaczących”, czyli fabuła skacze z wątku do wątku. Nic bardziej mylnego. Książkę czyta się bardzo dobrze. Są rozdziały poświęcone wydarzeniem z przeszłości, które idealnie się zazębiają z rozdziałami, które są poświęcone wydarzeniom teraźniejszym. Autorce udało się idealnie wpasować dwa główne wątki i osiągnęła w tym perfekcję.

Bohaterowie w powieści są bardzo intrygującymi postaciami. Książka napisana jest w pierwszej osobie, przez co śledzimy wszystko oczami Emmy. A dziewczyna ma bardzo dobre spojrzenie na świat. Nie wie kto ją zwabił na obóz, nie wie kto jest mordercą. Zaczyna podejrzewać każdego, ale też zaczyna poznawać swoich współobozowiczów. Każda postać w książce ma swoją tajemnicę, której poznanie sprawia, że inaczej patrzymy na całą powieść. Bardzo dobrze wykreowani bohaterowie to klucz do dobrej powieści.

„Nie możesz pozwolić, by cień zniszczył ci życie. Liczy się miłość, tylko miłość. Miłość do życia, do ludzi, do samej siebie.”

„Stigmtę” polecam wszystkim czytelnikom. Gdybym mogła przymusiłabym was do przeczytania tej książki – naprawdę jest tego warta. Czyta się ją szybko i lekko. To ciekawa lektura, która powinna znaleźć się w każdej biblioteczce i w dłoniach każdego czytelnika.

Za książkę dziękuję Wydawnictwu Muza SA.